Laatste keer

Er zijn een paar rustige weken voorbij gegaan. Genieten van de vrije dagen, boekje lezen, lekker eten, bekenden opzoeken en klimmen. In eerste instantie hadden we plannen voor deze weken, maar we konden ons prima vermaken in Kathmandu zelf. Het regent iets regelmatiger, dus een uitstapje naar het national park werd alsmaar verzet tot we eigenlijk geen zin meer hadden.
De laatste spullen die we 'nodig' hadden, hebben we aangeschafd en een grote dos met spullen is onderweg naar Nederland. Nog meer kleren zijn weg gegeven, tijd om ons appartemenje leeg te halen. Afgelopen week zijn we verhuisd, alles is ingepakt en we zijn klaar voor de reis.
Opmerkelijk is dat we kind aan huis waren bij de Belgische ambassade. Toch zeker 4 keer per week waren we daar te vinden, niet alleen voor het bier. De fysiotherapeut had ons meerdere malen uitgenodigd voor de wedstrijd Belgie - Algerije, nu ben ik niet zo'n voetbal fan, maar ik heb me toch mooi om laten kopen! Voor een Westmalle ben ik er wel bij hoor. Zodoende hebben we 2 voetbalwedstrijven van het Belgisch elftal bekeken. De Nederlandse wedstrijden hebben we niet bekeken, maar via de televisie van de buren helaas goed genoeg kunnen horen. De wedstrijdtijden zijn hier 's avonds (laat) of 's nachts, niet altijd even prettig dus.
Goed, verhuisd dus. Naar een hotelletje waar we al eerder waren geweest, simpel maar goed. We hadden een andere kamer, 's avonds wat meer lawaai, maar 's morgens... Om kwart over 7 ging een wekker, 10 minuten later ging een stereo op vol volume aan zodat onze bovenbuurman daar vrolijk mee kon drummen. En zoals elk net-niet-goede-drummer moet dat ook vreselijk hard. Heel fijn, we konden hem vinden, maar op de vraag of hij niet wat zachter kon doen, konden we niet meer dan een onbeschofte reactie verwachten. De Fransman vond dat het zijn hotel was en wij konden not 10 minuten het lawaai aanhoren. Na 15 minuten spelen was hij klaar en was het weer rustig. Op de gang liepen verschillende mensen met een slaperig hoofd vragend rond te kijken. Het zag er een beetje uit als een morgen tijdens een gemiddeld (jeugd)kamp.
Vrijdag hebben we ons visum voor India aangevraagd, maandag zat het er in! Fijn, we mogen (als het goed is) het land in, binnen 72 uur moeten we er ook weer uit zijn, maar dat lukt wel. Er staat ons een korte reinrit en een rit van ten minste 41 uur te wachten. Een beetje zien we er wel tegen op, maar het is fijn om weer verder te gaan.
Morgen vertrekken we uit Kathmandu. Voor alles een laatste keer. Laatste keer goede pizza bij Roadhouse eten, laatste keer OR2, laatste keer klimmen, laatste keer fysio, laatste keer thee drinken bij onze vrienden van Gaia die gisteren in 10 minuten tijd onze fiets verkocht hebben :). Sja, een dubbel gevoel, Kathmandu na 5 maanden verlaten, maar tegelijk zo veel zin hebben om verder te reizen, lekker op vakantie. Op vakantie zonder thuis te kunnen komen, dat thuis, is er nog niet. 9 Weekjes vakantie voor we op avontuur naar Nederland gaan.
Een laatste berichtje uit Kathmandu.