Pokhara, Bandipur, Manakamana

Tja. Paragliden. Het was toch wel tof. Nog een keer. Maar het was niet zo geweldig weer. Voor een uur betaald, maar na 30 minuten al geland. Helaas. Maar, dan de dag er op nog een keer, op hun kosten. Prachtig. Zelf vliegen. Zegt die instructeur 'het is net als zeilen, maar dan een beetje anders'. Het is niet als zeilen, de enige overeenkomst is dat je .. wind nodig hebt. Maar goed, we zijn niet neergestort, dus dat is goed dan toch?
Lekker even wandelen, maarja, moest ook weer terug. Geen taxi te bekennen. Dan toch maar lopen. Tot je een gekke toeter hoort.. BUS! BUS! Dus bus stoppende gehouden, bus vol. Dak niet. Oh, doen we dat toch? Ook prima. Hebben we ook nog eens uitzicht. Beter nog.
TJa, Pokhara was wel warm, tijd om weg te gaan dus. Met de localbus op naar Bandipur. Ging die bus pas om 3 uur weg omdat er 'strike' was en die zou om 3 uur over zijn. Ook best. Moesten we uitstappen in Dumre. Weet ik veel waar dat is. Gelukkig zijn er oplettende Nepalezen die de bus, waar wij overigens qua lengte niet inpasten, optijd lieten stoppen. Met de jeep opweg naar boven, opgevouwen en wel. Met ongeveer 35 mensen in de jeep... Begint het net kei hard te regenen en te onweren.Jeeh.. Nou goed. Luxe hotel gevonden. Doe-maar-duur. Moet maar een keertje.
In het dorp hoogstaande gesprekken met de bewoners gevoerd: Bandipur ramro cha. Bandipur derai ramro cha. Waarop hij zegt: Tapalai ramro cha. dit komt neer op 'Bandipur is mooi, Bandipur is heel mooi. Jij bent mooi'. Goed. Daar komen we ver mee, maar het mannetje was blij. Hij blij, wij blij, iedereen blij.
En dan weer naar beneden. Op met de bus naar Kurintar. Waar we uit moesten stappen bij de kabelbaan naar Manakamana. Alles gevonden, in de kabelbaan opweg naar boven.
Boven... WEER ONWEER. Waar slaat dit op? Volgens mijn boekje mag het nog helemaal niet regenen. Maar goed. Het was wel tof om te zien op de top van de berg.
Volgende dat bleek er een festival ofzo te zijn. Het stonk overal naar bloed en de straten waren verdacht rood. Er liepen ook verdacht veel geiten en kippen aan touwtjes rond... Duuuuus. Tijd om weg te gaan.
Gelukkig optijd, want de 100km waar we ongeveer 2,5 uur over zouden moeten doen.. Nam bijna 7 uur in beslag. Waarvan 5 uur op het dak in de brandende zon, vervolgens van het dak de bus in geklommen, die overigens gewoon doorreed... Omdat het begon te regenen en te onweren. Tot groot plezier van de mannen om mij heen ging ik gewoon maar op de grond zitten.. (is beter dan bij hun op schoot omdat ik 'gewoon' al niet in de bus pas...)
Komen we in het donker aan. Geen idee waar. Het regende. We waren moe. Taxi terug. Blij dat we er waren. Geen ontbijt. (koekjes zijn geen ontbijt) Geen lunch. Dus een dubbele avondmaaltijd ging er wel in.
Tja. En dan mijn ouders ophalen van het vliegveld. Waar mensen met mega-geweren rondlopen.. Je mag er dus niet naar binnen. Wat doe ik.. Zo hard rennen als ik kan. Dan doen ze toch niks behalve verschrikt opkijken. En dan zijn mijn ouders er ineens. Dan is het hele Nepal-gedoe een beetje over aan het gaan. Nu is het meer als een 'gewone' vakantie. Weer touristisch doen. Is na 13 weken wel... Raar. Maar ook wel leuk.
Dus binnenkort komen weer de 'touristenkiekjes' op de fotopagina.

picasaweb.google.com/yvonnevandewal2