Chitwan, Pokhara.
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
14 Januari 2010 | Nepal, Kathmandu
Ik heb al even niks meer van mij laten horen, maar ik was even weg.
Goed. We gingen dus naar Chitwan. Wat een prachtige busreis. Bussen en vrachtwagens halen elkaar in op stukken waar ze net naast elkaar passen. De eerste 10 minuten denk je dat je de afgrond in zult storten of dat er een vrachtwagen op de bus in zal rijden. Maar na een tijdje heb je wel door dat de verkeerschaos ook wat structuur heeft.
Goed, na een lange busreis komen we dan eindelijk aan in Chitwan. Wat een heerlijk plekje is dat. Wat een rust na die chaos in Kathmandu. 's Avonds een prachtige zonsondergang gezien. De volgende dag een jeepsafari gedaan. 1 groepje heeft een tijger gezien, een paar zijn achtervolgd door een neushoorn en wij hebben gewoon.. Andere dingen gezien.
Verder ook in bad met de olifant. Ookwel op een olifant gaan zitten en je vrijwillig nat laten spuiten en in het water vallen. Maar wat was dat leuk. Even lekker zwemmen.Daarna nog een tocht op een olifant door de jungle gemaakt. Dan blijven dieren gewoon staan en zie je ze echt van heel dichtbij.
Dan weer verder, naar Pokhara. Ook daar weer een en al rust. Echt heel mooi. Bergen, meertje, mooi hotel, wat wil je nog meer? Even een dagje bijkomen, wat die bus vraagt wel een hoop energie. En je kunt daar mooi wandelen. Na een mooie, koude zonsopgang een stevige wandeling gemaakt. Naar een hoger gelegen dorpje en daarna naar een tempel boven op de berg. Een soort van trap. Van x-duizend ongelijke treden. Maar iedereen heeft het gedaan. Het laatste stukje terug met een busje.
De volgende dag zijn we naar de de werkplek van 2 vrijwilligsters geweest. Je loopt het schoolplein op en alle kinderen stormen op je af. Lachend, spelend en ze wilden allemaal op de foto. Dus als je probeerde een foto te maken stormden ze allemaal op je af. Op de foto dan dus weer bloedserieus. Maar die energie die ze hebben. Geweldig.
Terug naar beneden op het dak van de bus. Hobbelen. Pijnlijk. Maar wel mooi uitzicht. In de bus is ook al niet beter. Wij ' Westerlingen' passen niet in de bankjes. In ieder geval zal ik niet meer klagen over de bussen in Nederland.
En dan weer terug naar Kathmandu. Weer terug in de drukte. Maar toch voelt het al stiekem wel een beetje als thuis.
Mijn postadres
Yvonne van de Wal
Stichting Veldwerk The Netherlands
GPO Box 8974 CPC 452
Kathmandu, Nepal
Sms sturen kan naar mijn gewone nummer, maar ik zal antwoorden met een +977 nummer.
Yvonne.
Goed. We gingen dus naar Chitwan. Wat een prachtige busreis. Bussen en vrachtwagens halen elkaar in op stukken waar ze net naast elkaar passen. De eerste 10 minuten denk je dat je de afgrond in zult storten of dat er een vrachtwagen op de bus in zal rijden. Maar na een tijdje heb je wel door dat de verkeerschaos ook wat structuur heeft.
Goed, na een lange busreis komen we dan eindelijk aan in Chitwan. Wat een heerlijk plekje is dat. Wat een rust na die chaos in Kathmandu. 's Avonds een prachtige zonsondergang gezien. De volgende dag een jeepsafari gedaan. 1 groepje heeft een tijger gezien, een paar zijn achtervolgd door een neushoorn en wij hebben gewoon.. Andere dingen gezien.
Verder ook in bad met de olifant. Ookwel op een olifant gaan zitten en je vrijwillig nat laten spuiten en in het water vallen. Maar wat was dat leuk. Even lekker zwemmen.Daarna nog een tocht op een olifant door de jungle gemaakt. Dan blijven dieren gewoon staan en zie je ze echt van heel dichtbij.
Dan weer verder, naar Pokhara. Ook daar weer een en al rust. Echt heel mooi. Bergen, meertje, mooi hotel, wat wil je nog meer? Even een dagje bijkomen, wat die bus vraagt wel een hoop energie. En je kunt daar mooi wandelen. Na een mooie, koude zonsopgang een stevige wandeling gemaakt. Naar een hoger gelegen dorpje en daarna naar een tempel boven op de berg. Een soort van trap. Van x-duizend ongelijke treden. Maar iedereen heeft het gedaan. Het laatste stukje terug met een busje.
De volgende dag zijn we naar de de werkplek van 2 vrijwilligsters geweest. Je loopt het schoolplein op en alle kinderen stormen op je af. Lachend, spelend en ze wilden allemaal op de foto. Dus als je probeerde een foto te maken stormden ze allemaal op je af. Op de foto dan dus weer bloedserieus. Maar die energie die ze hebben. Geweldig.
Terug naar beneden op het dak van de bus. Hobbelen. Pijnlijk. Maar wel mooi uitzicht. In de bus is ook al niet beter. Wij ' Westerlingen' passen niet in de bankjes. In ieder geval zal ik niet meer klagen over de bussen in Nederland.
En dan weer terug naar Kathmandu. Weer terug in de drukte. Maar toch voelt het al stiekem wel een beetje als thuis.
Mijn postadres
Yvonne van de Wal
Stichting Veldwerk The Netherlands
GPO Box 8974 CPC 452
Kathmandu, Nepal
Sms sturen kan naar mijn gewone nummer, maar ik zal antwoorden met een +977 nummer.
Yvonne.
-
15 Januari 2010 - 08:34
Mama:
wat een avonturen. Hopelijk gaan we er ook nog wat van zien. Geniet!!!
xxx -
15 Januari 2010 - 14:11
Patricia:
hoi hoi even een berichtje uit het koude kikkerlandje,, ik ben heerlijk aan het genieten van mijn velverdiende verlof,, nog 5 weken en dan mag ik bevallen,, leuk dat het je zo bevalt daar!! veel plezier nog:) -
16 Januari 2010 - 15:13
Wilma Van De Wal:
Hoi Yvonne,
Leuk dat je het zo goed naar je zin hebt. Wat een avonturen!! Je zult voorlopig geen heimwee krijgen.
groeten van ons allen,
Wilma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
