50 Tinten

Hoewel eerder dan de boekjes vermelden lijkt het regenseizoen dicht bij te komen. De berichten over overstromingen met de nodige doden als gevolg beginnen steeds meer ruimte te krijgen in de krant. We wilden eigenlijk pas de 2e week van mei naar Pokhara, maar een mooi gebied met mogelijkheid om te zeilen, is niet zo leuk in de regen, dus besluiten we een week eerder te gaan. Dat lijkt ook niet voor niets; donderdag begint het, exact vanaf het moment dat ik het ziekenhuis verlaat om naar huis te gaan, hard te waaien en te spetteren. Ik ben net thuis en het begint flink te regenen. De regen wordt wat minder om vervolgens als een flinke onweersbui terug te komen. Het heeft de hele nacht geonweerd, zo hard dat ik wakker werd van het lawaai. De bijbehorende flitsen gaven zo veel licht dat ook die fungeerden als een soort van wekker, maar dan op een ongelegen momennt. Ik weet niet of ik ooit eerder zulk hevig en langdurig onweer mee heb gemaakt.
Vanaf een uur of 3 ben ik me trouwens zorgen gaan maken. Het regende en onweerde zo hard. We moesten om half 7 bij de bus zijn, zou het dan wel droog zijn? Uit de lucht kwam vrij weinig vallen, de straatjes van Kathmandu daarentegen leken meer op kanalen.
Regen is hier iets positiefs. De wegen zijn weer 'schoon', de lucht ruikt fris en alles is weer mooi groen. Die frisse kleuren groen die we in Nederland met lentr associëren. De velden staan vol met rijs, 50 tinten groen.

De (snel)weg richting Pokhara is normaal een grote zandbak omdat ze aan het werk zijn aan de weg, nu was het een modderpoel. Ondanks dat weinig oponthoud, na 7,5u hobbelen kwamen we aan in Pokhara, op het busstation. En ik weet niet wat het is, maar zodra je de bus uit stapt ben je moe en heb je hoofdpijn. De sjacheraars lijken dat we weten. Met een beetje tactisch spelen, krijg je goedkope kamers, maar het vereist wat geduld. Terwijl Luuk met mannetje 1 staat te onderhandelen proberen mannetje 2 - 4 ook zijn aandacht te krijgen. Mannetje 1 zegt dat hij als eerste met Luuk stond te praten en claimt hem. Ondertussen staan mannetje 5 - 9 hun kaartjes in mijn ogen en handen te proppen. Ik ga ook met 1 in onderhandeling, waarop mannetje 1 naar mij toekomt en zegt dat dat niet mag omdat hij al met Luuk aan het praten is. Ik weet niet of het vrouwenonderdrukking om claimgedrag is, maar toen ik hem duidelijk maakten dat wij 2 mensen zijn, druipte hij weer af om met Luuk te praten.
Hij bood ons een hotel voor 700 roepie, 5,23 euro. Prima voor een nachtje, maar de bedden zijn te hard en het internet werkt niet optimaal (ik houd mezelf voor dat ik hier verder werk aan stage opdrachten..) Een korte zoektocht vanmorgen levert ons een hotel op dat nog goedkoper is, met beter werkend internet en zachte bedden - beter. En dat voor 4,47 euro per nacht.

Pokhara is een lekkere plek om te zijn, even uit de drukte van Kathmandu. Geen constant getoeter of in de weg lopende mensen. Lekker langs het meer wandelen en dan via de hoofdstraat vol winkeltjes en restaurantjes weer terug. En dan uit alle keuze toch voor het Chinees restaurant kiezen. Waar je voor een paar euro een berg vlees weg werkt, de service gericht is op de Chinezen (die zich nogal opvliegerig kunnen gedragen als ze niet meteen bediend worden).