Rondje Sri Lanka

We zijn een paar dagen in Negombo gebleven, even geen gereis na al die dagen in de trein in India. De zee is nogal wild en heeft een sterke onderstroom, niet lekker om te zwemmen, maar zee is zee. Even afgezien van alle plastic tasjes, emmers, flessen en halve palmbomen die in de zee drijven.
Het leek ons een mooi idee om van Negombo naar Colombo te gaan, een uurtje met de bus. Over een heuze snelweg, zo gestructureerd. Met een eventueel plan om daar een certificaat te halen om een auto te kunnen huren om het hele eiland over te crossen. Het verkeer is hier dusdanig relaxed dat links rijden in een rechtshandige auto geen probleem zou moeten zijn, zelfs in de stad. Maar het openbaar vervoer is wel erg goedkoop. In Colombo aangekomen leek het ons een beter plan om daar te eindigen omdat het dicht bij het vliegveld ligt. Op naar het station om een kaartje voor de trein naar Kandy te kopen, maar die trein was volgeboekt. Wat dan, met de bus naar Kandy? Over een half uur gaat de trein naar Galle, in het zuiden. Ook goed, kaartje gekocht, even wachten, bijna in de verkeerde trein gestapt en 3u later zijn we in Galle.
Galle ligt in het zuiden een koloniaal stadje. 'S Avonds lijkt het alsof we door een straatje in Portugal lopen, overdag merk je alle Nederlandse namen op bij gebouwen en straten. Langs de rand van het fort zijn we naar beneden geklommen naar de zee om nog even te gaan zwemmen, wat moet je anders als het miezert.
Van Galle zijn we met de bus naar Ella gegaan. Het valt onderweg op dat veel 'oude' rommel weg is en er met name nieuwe gebouwen staan langs de kustroute. Dit gebied is flink getroffen door de tsunami van 10 jaar geleden. Tegenwoordig staan er waarschuwingsborden. Hoewel ik me af en toe afvraag waar ze nu precies voor waarschuwen, het vluchten voor een vloedgolf, of de landmijnen die bloot zijn komen te liggen na de tsunami. Van de burgeroorlog is weinig te zien in dit gebied, maar reisgidsen plaatsen her en der toch hun waarschuwingen.
Ella is een leuke afwisseling na warmte en zee. Het ligt in de heuvels, tussen de theevelden. We zijn een beetje tempel-moe, dus de 'culturele' activiteiten slaan we voor het gemak over. Dat geeft ons tijd om wandelingen te maken. Een wandeling naar een rots die prachtig uitzicht over de valleien geeft en een andere dag een wandeling over het spoor, omdat je toch iets moet doen. Het spoor is niet alleen voor treinen, voor de mensen hier is het een normale wandelweg. 8x per dag komt er een trein langs, de tunnels en bruggen zijn maar kort en er is ruime zat, geen probleem dus. Eenmaal op het volgende station besluiten we verder de trein te pakken. Het station is een regelrecht museum, niks veranderd sinds de Britten vertrokken zijn. Zo nu en dan klinkt er een bel en spoed de stationschef zich naar een kantoor met verouders meubilair om iets te rommelen aan een antiek apparaat waar dan ineens 'train on line' staat. Bij het aankomen van de locomotief gooit de machinist een 'dinges' aan een grote lus uit de trein en steekt zijn arm door de lus met en andere 'dinges' die door de stationschef omhoog gehouden wordt. Snel nog even de wissel omzetten, een bel op het station luiden en de trein gaat weer. Bij bediende overweggetjes staat standaard een mannetje met een groen vlaggetje die de slagbomen open en dicht doet wanneer nodig. Ik vraag me af hoe hij weet of de trein er aan komt, hij ligt vast de hele dag met zijn oor op het spoor.
Van Ella zijn we met de trein naar Kandy gegaan. Een lange treinrit die over een pas van zo'n 2000m gaat, met een vaartje van 20 - 30km/u schuift het blauwe treintje door de theevelden. Soms in de wolken, grotendeels door de regen. 7 Uur was wat lang, maar het was een mooie treinrit.
Kandy is een grotere stad. Ook hier hebben we nog altijd niet de behoefte tempels te gaan bezoeken. Langs het meer wandelen, lekker eten of wat winkelen is ook wel prima. Kleding is hier spotgoedkoop en ik hoef me niet af te vragen onder welke omstandigheden het is gemaakt, precies het zelfde als die van de Primark, maar hier betaal je er nog eens de helft voor, de lokale economie is weer gesteund.
Het valt ons op dat Sri Lanka meer 'ontwikkeld' lijkt dan India of Nepal. In de heuvels en op het platte land is welliswaar erge armoede te zien, maar in verhouding tot het grote overzeese buurland lijkt het erg mee te vallen. In de steden spreken veel mensen goed Engels, veel winkels en restaurants zijn op zoek naar personeel en we zien hier veel minder mensen lamballen. Het is hier ook een stuk rustiger en georganiseerder.
Dat de mensen beter Engels spreken geldt natuurlijk niet voor iedereen. En met name de mensen die geen Engels spreken willen een praatje met je maken. We liepen vanmorgen in een kerkje, vanmiddag komt een vrouw op me af 'I see church'. Daarmee bleek ze te bedoelen dat ze me vanmorgen in de kerk zag. Heel fijn, maar het enige wat ik er over kan denken is 'ja, en?'. Op Sri Lanka heb je constant random gesprekjes. De vragen ' where're you from' en 'where're you going' worden steeds vaker beantwoord met wijzen waar je vandaan kwam en welke riching je oploopt, ander sta je bij elke holle boom het zelfde gesprek te voeren.
Sja en voetbal... Wat is daar toch mee, het blijft een gespreksonderwerp. Toen mij gisteren werd gevraagd uit welk land ik kwam, heb ik even overwogen Duitsland te zeggen, maar eerlijk als ik ben kwam er toch een Holland uit mijn strot. Waarop de man mij er vrolijk op wees dat we verloren hebben enhij vroeg wie ik vond dat moest winnen. Ik heb hem uitgelegd dat Argentinie een mooie winnaar zou zijn, dan heeft Nederland verloren van de beste, Duitsland ook en heeft Nederland in mijn voetbalbeleving een gedeelde 2e plek met Duitsland. De beste man weer blij en ik kan weer verderlopen in de tijd dat hij hier over nadenkt.